نگاه نمادین به زن در شعر معاصر فلسطین

در نظر شاعران معاصر فلسطینی خاک وطن اشغالی به مثابه دلبری است با بی‌نهایت نام‌های فریبنده و زیبا. شاعر برای دست یافتن به محبوب خود [وطن] از روزن? خیال وارد می‌شود و نگاه ویژه و متفاوتی به آن دارد. پس از وقوع حوادث سخت و بحرانی فلسطین که با اشغال این سرزمین در 1948 به اوج خود رسید، شاعر از «زن»به عنوان نمادی برای بیان احساس و شدت دلبستگی خود به وطن بهره جست. از این رو برای برانگیختن شور حماسه و ایثار در کالبد بی‌جان هموطنانش، میهن اشغالی خود را به زیبارویی دربند تشبیه می‌کرد که جوانان وطن برای آزادی او از بذل جان دریغ نورزیده‌اند. مسلماً جنیست شعرای فلسطینی در کیفیت بهره‌گیری از این نماد و نوع نگرش و تفکر آنان بی‌تأثیر نبوده است. نگارندگان در این پژوهش کوشیده‌اند تا به جستجوی نگاه نمادین شعرای فلسطینی به زن، از خلال آثار و اندیشه‌های دو تن از شاعران برجست? این سرزمین یعنی فدوی طوقان و ابوسلمی بپردازند.